W DZISIEJSZYCH CZASACH TO WSTYD MIEĆ TRĄDZIK...

... powiedziała pani doktor. Sytuacja zupełnie prywatna, nie usłyszałam tych słów w gabinecie, ba, nie były nawet skierowane do mnie, ale aż wytrzeszczyłam gały.

Argumentacja osoby, która wypowiedziała te słowa była prosta: przecież teraz jest tyle maści i kremów, nie to co kiedyś. Teraz trądziku można się pozbyć raz dwa, jeśli się tylko zechce.

 ŁATWIEJ DOSTAĆ CZY WYLECZYĆ?

Czy jest na sali dziewczyna, która choć raz trafiła na zapychający krem czy podkład? Założę się, że prawie każda z Was przytakuje teraz przed monitorem:) Pamiętacie jak trudno pozbyć się szkód po takim potworku? Krem nałożysz na twarz 5-10 razy, a potem pozbywasz się podskórnych grudek miesiącami. A co jeśli problem nie pochodzi z zewnątrz? Wtedy sytuacja jest znacznie gorsza - zła dieta, problemy hormonalne, pasożyty to bardzo poważne komplikacja zdrowotne. Kiedy szkód jest wiele badania mogą trwać miesiącami. Tym bardziej, gdy jesteśmy skazani na NFZ. Wydawanie opinii na temat czyjejś cery trwa zdecydowanie krócej:)

EFEKT TRĄDZIKOWCA

Chciałam z Wami pogadać też o pewnym społecznym zjawisku, które zaczęłam zauważać dopiero, kiedy sama pozbyłam się trądziku. No właśnie...

Mając bardzo brzydką cerę nigdy nie usłyszałam ani słowa na temat jej kondycji. Trądzik? Nie ma tematu. Wydawało mi się, że to po prostu dlatego, że wszyscy rozumieją, jak niekomfortowo czuje się posiadaczka cery z problemami.

Teraz, kiedy jestem nawet zadowolona z mojej facjaty, coraz częściej słyszę komentarze na temat nieobecnych wśród grona trądzikowców. Jacy to oni są nieogarnięci, zaniedbani, że pewnie im to wisi.

Wiecie jak wyglądała moja rutyna higieniczna, kiedy trądzik był najostrzejszy? Prałam poszewki poduszek w hipoalergicznym mydle, spałam na nich tylko jedną noc. Jeśli chciałam podrapać się po twarzy - najpierw szłam umyć ręce. Wycierałam twarz tylko jednorazowymi, papierowymi ręcznikami (co zresztą robię do dziś). Moja cera była naprawdę pod kloszem. Kiedy natykam się na komentarze takie jak poniżej...

 ... witki mi opadają. Ciekawe jak często ta pani zmienia poszewki:)

Kiedy mamy przed sobą osobę z widocznie paskudną cerą - nikt nie podejmuje tematu. Dopiero gdy teren czysty można pójść na całość!

Choć takie zachowanie wciąż wzbudza we mnie irytację, to wiem, że to po prostu ludzka rzecz. Też lubię się powymądrzać na temat embarga dla Rosji czy satelitach szpiegowskich USA. Być może pieprzę takie same głupoty jak pani w komentarzu powyżej. Jednak nie podejmując dyskusji z kimś kto ma styczność z tematem - nigdy się tego nie dowiem. Warto rozmawiać, a nie układać scenariusze tylko w swojej głowie.

LEKARZE KONTRA TRĄDZIK

Piszę to z perspektywy osoby, która miała trądzik. Spowodowany właśnie rozregulowaną gospodarką hormonalną. Ha, do tej pory nie wiem co było nie tak! Badania nie stwierdziły niczego specjalnego, a że leczyłam się w tym czasie na coś zupełnie innego, lekarze bagatelizowali mój problem. Chyba właśnie z tego samego powodu, co pani doktor, którą cytowałam powyżej. Przecież to tylko pryszcze.

Choć moja choroba definitywnie pociągnęła za sobą te hormonalne konsekwencje żaden lekarz nie brał pod uwagę stanu mojej cery jako wskazówki co może być nie tak. To ja musiałam przeglądać pubmed, czytać fora internetowe, gdzie wypowiadały się osoby chore na to samo co ja. Pani ginekolog była bardziej zawstydzona niż ja, kiedy prosiłam ją o tabletki, bo już nic innego nie mogę zrobić, a nie chce mi się na siebie patrzeć w lustrze.

To chyba podejście lekarzy deprymuje najbardziej. Tym bardziej, że kiedy spotykam ich na swojej drodze prywatnie potrafią swoją wizją skosić mnie z nóg.

Spotkaliście się kiedyś z pracownikiem służby zdrowia który?